Na mijn studie Nederlands heb ik jaren met veel plezier geschreven voor o.a. HP, De Groene, Boekblad, NRC, Trouw… Eerst vooral over boeken, later over van alles. Tot er ’n moment kwam waarop ik moest kiezen waar nou ècht mijn hart lag. Een geluk bij een ongeluk noem ik dat. Op ’n oudejaarsavond ging me ’n licht op. Toen ik tussen de borden en de glazen een spel met vragen over ‘t jaar tekende, gebeurde er iets moois… Een grote tafel met vrienden en familie ging elkaar verhalen vertellen. Boeken, films, in- en uit- zichten, smakelijke herinneringen…het hele jaar werd afgestoft en ’t gezelschap ook. Zonder verhalen zijn we nergens. Sindsdien heb ik van spelen m’n werk gemaakt.
Als je goed kijkt
zie je overal een spel in. Met veel pret ben ik elke dag bezig met spelen: ik bedenk, schrijf, fotografeer, zaag, teken, stempel en knip & plak me suf. En daarna begint het samenspel. Met een coach van het ROC Amsterdam bedenk ik vragen voor het Geluk spel. ’n Uitvaartbegeleider weegt mijn woorden van het Vaarwel spel. Een kookboekverkoper en een restaurantuitbater proeven of de vragen van mijn Keukenspel op smaak zijn. Daarna test ik mijn prototypes aan tafels met vrienden en vreemden, aan de keukentafel, in de klas en aan de werktafel: dat doet m’n spelen goed. The proof of the pudding is in the eating!
Alles op z’n plek
Ik ging dus spelen maken met lichtvoetige vragen, waardoor je elkaar ‘vanzelf’ verhalen gaat vertellen. Wat heb je vandaag ontdekt? Wie was je held? Gewone vragen leveren al snel ongewone verhalen op. En eigenlijk zit iedereen vol verhalen. Toen ik begon met ’t maken van spelen viel alles op z’n plek. Ik hou van taal en mooie verhalen, versiering van het moment, grote tafels & mooie materialen. En ik hou ervan als er iets gebeurt tussen mensen. Wie er ook meespeelt: vrienden, vreemden, leerlingen, docenten, daklozen, buren of collega’s…elke keer lukt ’t weer en ontstaat er iets moois als er een spel op tafel komt.
